Czym się charakteryzują i do czego służą blachowkręty?

Zespolenie blachy z blachą lub blachy z innymi surowcami wymaga odpowiednich elementów złącznych. W tej roli szczególnie sprawdzają się blachowkręty. Co je wyróżnia wśród bogactwa śrub oraz wkrętów? Odpowiadamy w poniższym tekście.

Jak rozpoznać blachowkręty?

Blachowkręty powstały wtedy, gdy poszukiwano najlepszych łączeń do blachy względnie delikatnej, gdyż o grubości nieprzekraczającej 0,5 mm. Wiadomo też było, że taka blacha ani jej złączenia nie będą narażone na obciążenia. Nietrudno się domyślić, że blachowkręty powinny być produkowane z najwyższą precyzją oraz z materiałów gwarantujących trwałość połączenia. Z tego powodu wytwarzane są ze stali nierdzewnej albo ze stali węglowej. Odporność blachowkrętów na działanie korozji podnosi się poprzez poddanie ich ocynkowaniu podczas galwanizacji.

Blachowkręty oprócz rodzaju stali, z której zostały wykonane, różnią się wielkością oraz kształtem łba. Możemy więc spotkać elementy z łbem sześciokątnym, talerzykowym, stożkowym, walcowym. Dostępne są również blachowkręty z podkładką albo z tzw. skrzydełkami.

Natomiast cechą wspólną wszystkich typów blachowkrętów jest regularny walcowaty trzon o stałej średnicy z wyraźnie wyrżniętymi żłobieniami na całej długości. Przy czym najlepszy rodzaj zespoleń osiąga się dzięki produktom o średnicy nieprzekraczającej 7 mm.

Praca z zastosowaniem blachowkrętów

Blachowkręty w porównaniu do innych wkrętów odznaczają się także różnorodnością kształtów końcówek. Spotkamy więc zakończenia ostre i spiczaste, ale też bardziej złagodzone. Dostępność tak wielu modeli pozwala na różnorodność zastosowań, a pamiętajmy, że łączenie elementów z blachy odbywa się w rozmaitych sektorach produkcji. Wystarczy przytoczyć zróżnicowaną branżę motoryzacyjną, dekarstwo, produkcję sprzętów gospodarstwa domowego itd.

Ponadto praca z wykorzystaniem blachowkrętów może odbywać się według dwóch schematów postępowania. W pierwszym monter najpierw nawierca w blasze otwór, ale o średnicy mniejszej niż blachowkręt. Następnie ręcznie lub półautomatycznie wkręca blachowkręt, który dzięki żłobieniom tworzy stabilne i ściśle zespolone złączenie. W pracy tego typu wykorzystuje się produkty o ostrym zakończeniu.

W drugim sposobie operacji wykorzystuje się blachowkręty samowiercące. Pełnią one funkcję małego wiertła i pozwalają na natychmiastowe stworzenie zespolenia bez uprzedniego nawiercania otworów. Poznamy je po końcówkach przypominających wiertło. Ich wykorzystanie pozwala na przyspieszenie procesu montażu oraz oszczędność w wykorzystywanych materiałach czy narzędziach.

Zespolenia utworzone dzięki blachowkrętom odznaczają się trwałością, stają się też elementem poprawiającym stabilność tworzonej konstrukcji. Jednak, aby utrzymać wytrzymałość zespolenia, wskazane jest jak najrzadsze jego rozmontowywanie. Dlatego połączenia poprzez blachowkręty stosuje się tam, gdzie można pozwolić na ich funkcjonowanie bez nadmiernego ingerowania.